15 augustus 2002

Midsummer, het verlengd weekend van 15 augustus en EBMM heeft een en ander in petto,  Ultra Wings heeft een massa activiteiten gepland.  Paco, de plaatselijke "Helmut Lotti", treedt er op, niemand minder dan Mama’s Jasje (de zanggroep, niet het anticonceptiemiddel) komt ’s avonds, er zijn springkastelen, barbecue, ballonvaarten, helicoptervluchten,….  Twee zwevers komen spectaculair aangedoken en landen er, enfin, te veel om op te noemen.

We besluiten er met tentjes te overnachten : Berry en Diana, Walter, Tilly, Tom en Sam, Wim (in de hoop van wilde nachten) en ikzelf uiteraard (om Wim te kalmeren en Tilly te verwarmen).  Twee dagen in EBMM en de laatste dag naar Diest Schaffen vliegen staan op ons programma

Uiteraard zijn er ook luchtdopen met DPM voorzien en uiteraard helpen Walter en ik daar bij (goede clubleden als we zijn)  En even traditioneel doen we dat in formatie, wat vooral bij de laatste Low- Pass voor de toeschouwers het spectaculairst is, en er dan vrijwel altijd foto’s worden getrokken

Hoewel dat voor sommige fotografen een probleem is : je moet natuurlijk op tijd afdrukken en de juiste sluitertijd kiezen (OO A44 “Tillybird” is wel degelijk een heel toestel)

  Voor dag 2 wil Walter eindelijk eens zien wat hij altijd wilde zien : zonsopgang vanuit de lucht, en het weerbericht is veelbelovend.  Zelf heb ik dit ook nog nooit gezien, en we besluiten om ’s anderendaags met 5 toestellen de lucht in te gaan om dit schouwspel te bewonderen : ikzelf, Walter, Berry, Wim en Frans.  Ik heb de naam van geen vroegopstaander te zijn, maar onderandere Walter weet ondertussen wel beter : ik zal er zijn.  We vermoeden dat de diesels onder ons morgenvroeg toch niet opkunnen en gelijk krijgen we : ’s morgens zijn Berry en Wim niet te bekennen.  Tenminste niet visueel : ze snurken harder dan onze Rotax-en.  Walter en Tom daarentegen zijn al helemaal gereed, ikzelf neem Emmanuel van de kantine mee, Frans en An zijn zich ook aan het opwarmen.

Stipt 30 minuten voor sunrise gaan we omhoog en besluiten naar het zonnetje toe te vliegen, dus oostwaarts richting Maas.  In het begin kunnen we amper radiostilte houden, gewoon benieuwd naar wat we zullen zien en dus maar babbelen

Tot ik plots zeg : “daar is ze, het zonnetje”.  Vanaf dan zeggen we geen woord meer, gewoon gefascineerd door datgene wat we zien - in de lucht

en op de grond

Onze vlucht duurt hooguit een 50 minuten, maar wel mooie minuten.  We zetten de toestellen terug naast de baan, ik besluit nog even te gaan pitten, Walter gaat even naar huis.

Frans maakt een langere vlucht en komt later terug, maar wil ons uiteraard stevig wekken en vliegt erg laag en met veel lawaai over de tentjes.  ’s Anderendaags neemt Walter zoete wraak : tijdens zijn checkvlucht voor we naar Diest gaan passeert hij heel laag over Frans zijn caravan.  Poets wederom poets !

[ Start ] [ Omhoog ]

Laatst bijgewerkt: 22 oktober 2011